Bir hafızamızı daha yitirdik…

Yüreğimizin bir parçası, mücadele tarihimizin bir sesi, dostluğun ve yoldaşlığın en sahici hâllerinden biri aramızdan ayrıldı. Hasan Gel (Hasan Hoca), genç yaşında sonsuzluğa uğurladığımız değerli yoldaşımız… Onun kaybı, yalnızca bir arkadaşın kaybı değil; bir dönemin tanıklığının, büyük acıların ve sarsılmaz bir direncin de sessizce kapanan bir sayfasıdır.

1980’in 12 Eylül karanlığı çöktüğünde, faşist cunta toplumsal belleği paramparça etmeye, insanları teslim almaya çalışırken; Hasan, Elazığ Askeri Cezaevi’nde uzun ve ağır bir tutsaklık sürecine göğüs gerdi. Bir insanın dayanma sınırlarını aşan işkenceler, baskılar, yalnızlık ve belirsizlik… Ama, Hasan Gel, bütün bu karanlığın içinde bile inancından, insan sevgisinden ve geleceğe dair umudundan vazgeçmedi. Onu tanıyan herkes bilir: En zor koşullarda bile yüzünde sakladığı sessiz bir direniş, içinde taşıdığı sarsılmaz bir irade vardı.

Tutsaklık yıllarının ardından 1989 yılında Yunanistan’a, oradan Almanya’ya uzanan mültecilik yolculuğu, bir kaçış değil; aksine, mücadeleyi nefes alabildiği her yere taşıma kararlılığıydı. Mültecilik hayatının tüm zorluklarına, yokluklarına ve yabancılık duygusuna rağmen Hasan Gel, kendisini hiçbir zaman yalnızca kendi yaşamıyla sınırlamadı. Nerede bir haksızlık varsa onun karşısında durdu, nerede bir dostun eli düşmüşse onu kaldırmak için çabaladı.

ADHK Konseyi ve ADHF yönetim kademeleri ve çalışanlarında yönetici olarak yer aldı ve değerli hizmetlerde bulundu. ADHK Konsey yönetiminde yer aldığı dönem, Hasan Gel yoldaşın örgütsel birikimini, sorumluluk duygusunu ve emekçiliğini en yoğun biçimde ortaya koyduğu yıllar oldu. Sessiz, gösterişsiz, ama kararlı bir çalışkanlığa sahipti. Onun yoldaşlığı; yüksek bir sesle değil, tutarlı bir duruşla, verilen sözün arkasında dimdik durmakla, paylaşmayı ve dayanışmayı hiçbir zaman ihmal etmemekle tarif edilirdi. Hasan yoldaş yaşamını yitirdiği ana kadar Hamburg Demokratik Haklar Derneği’mizin üyesi olarak mücadeleye omuz veriyordu..

Hasan Gel yoldaş, yalnızca bir devrimci değil, aynı zamanda bir baba, bir eş bir dost, bir kardeşti. İki çocuğuna bıraktığı en büyük miras; onurlu bir yaşam, dik duruşlu bir karakter ve her koşulda insan kalabilmenin erdemidir. Erken gidişi içimizde büyük bir boşluk bıraktı. Henüz anlatacak çok sözü, yürünecek çok yolu, kurulacak çok düşü vardı. Ama zaman onu bizden çekip aldı.

Onu anarken, acımız derin; ama aynı zamanda gururla doluyuz. Çünkü Hasan yoldaşın hayatı, bir insanın bütün zorluklara rağmen nasıl onurla yaşayabileceğinin, nasıl karanlıkları aşabileceğinin, nasıl mücadeleden kopmayan bir çizgide yürüyebileceğinin en canlı örneklerinden biriydi.

Hasan Gel yoldaşın gidişi bir son değil; bizlere bıraktığı sorumluluğun, belleğimizde büyüttüğü umudun yeniden filizlenmesidir.

Bizler onu, yalnızca hatıralarda değil, her adımımızda, her mücadele alanında, her dayanışma anında yaşatacağız.

Hasan Gel yoldaş Hasan Hoca…

Seni unutmayacağız.

Adını ve anını, yolumuzu aydınlatan bir ışık gibi taşıyacağız.

Anısı mücadelemizde yaşayacak.

Ailesine, dostlarına ve tüm yoldaşlarımıza başsağlığı diliyoruz.

 Avrupa Demokratik Haklar Konfederasyonu 

Fotoğraflar